In dit artikel ga ik pleiten voor wat Bitcoin anders maakt, hoe Bitcoin een systeem is dat, ondanks alle klonen, nog echt moet worden gerepliceerd.
Echte innovatie
Om de waardepropositie van Bitcoin echt te begrijpen, helpt het om naar een stukje geschiedenis te kijken. Het is verleidelijk om te denken dat de nieuwste ICO of altcoin degene is die Bitcoin eindelijk zal “verbeteren” en al zijn problemen zal oplossen en dat Bitcoin naar de prullenbak van de geschiedenis zal worden gedegradeerd vanwege het ontbreken van een of andere “functie”. Sterker nog, bijna elke altcoin, ICO of hard fork denkt dat ze op een fundamentele manier innovatief zijn. Wat gemist is, is dat de grootste innovatie al is gebeurd.
Gedecentraliseerde digitale schaarste is de echte innovatie en Bitcoin was de eerste, en, zoals dit artikel duidelijk zal maken, blijft de enige dergelijke munt. Alle andere zogenaamde innovaties, zoals snellere bevestigingstijden, overstappen naar proof-of-whatever, turing-volledigheid, ander handtekeningalgoritme, verschillende transactie-bestelmethode en zelfs privacy, zijn echt kleine variaties op de gigantische innovatie die Bitcoin is.
Het is belangrijk om hier te onthouden dat sinds 2011 alternatieven voor Bitcoin zijn voorgesteld en dat geen van hen zelfs maar in de buurt is gekomen van het vervangen van Bitcoin in termen van prijs, gebruik of beveiliging. IxCoin was een kloon van Bitcoin gemaakt in 2011 met grotere block reward en een pre-mined (groot aantal munten verzonden naar de maker). Tenebrix was een altcoin gemaakt in 2011 en probeerde GPU-resistentie toe te voegen en had opnieuw een grote pre-mine. Solidcoin was een andere altcoin gemaakt in 2011 met snellere block tijden en opnieuw, gepremined. De enige overlevers lijken Namecoin en Litecoin te zijn uit et vroege altcoïnertijdperk. Beide munten waren overigens niet gepremined.
ICO’s zijn ook niet nieuw. Mastercoin heeft in 2013 een ICO gedaan met, je raadt het al, een premine, en heeft toen meer dan 5000 BTC opgehaald en moest zichzelf opnieuw omschrijven naar Omni omdat het ecosysteem eromheen zo bloedarm was. Factom deed een ICO in 2015 en bracht meer dan 2000 BTC’s bijeen en moest meerdere rondes extra financiering ophalen omdat ze zonder geld kwamen te zitten. Met andere woorden, al deze “opwindende” nieuwe tokens hebben over het algemeen zeer slecht gedaan en leverden eigenlijk niet veel bruikbaarheid op.
Altcoins en ICO’s hebben veel verschillende “functies” geprobeerd en de meeste zijn niet nuttig of aangenomen. Dus wat geeft het? Waarom lijkt Bitcoin een speciale plaats in het ecosysteem te hebben? Waarom is Bitcoin anders? We verkennen twee unieke aspecten die Bitcoin anders maken dan al het andere: het netwerkeffect en decentralisatie.
Het netwerkeffect
Omdat Bitcoin het grootste netwerk en de voordelen van het netwerkeffect heeft, spelen andere munten in wezen een gigantisch inhaalspel. Bitcoin is de 7-daagse week en elke andere altcoin is een kleine variatie (laten we vierdaagse weken hebben! Laten we de dag 18 uur maken! Laten we de dagen een andere naam geven. Laten we de weeklengtes variëren afhankelijk van de grillen van een centrale autoriteit!). Onnodig te zeggen dat dit soort “innovaties” in het beste geval van ondergeschikt belang zijn en over het algemeen niet worden overgenomen. Dit komt omdat het netwerkeffect van Bitcoin in de loop van de tijd toeneemt en de mensen die het netwerk gebruiken, zich naar de standaarden van het netwerk optimaliseren, waardoor steeds meer mensen worden vergrendeld.
Naarmate het netwerk groeit, zien we dat subtiele, ongeziene voordelen toekomen aan elke norm. Wat op het eerste gezicht inefficiënt lijkt, heeft eigenlijk effecten van de tweede en derde orde die de mensen bevoordelen die zich aan de norm houden. Een auto vliegt bijvoorbeeld niet of kan niet op het water omdat de auto is geoptimaliseerd voor gebruik op een vaste ondergrond. Het ontbreken van extra functies maakt de auto nuttiger.
Bovendien hebben deze normen de tand des tijds doorstaan en hun veerkracht bewezen op manieren die niet voor de hand liggen. Je zou niet de eerste willen zijn die in een auto / vliegtuig-hybride vliegt, bijvoorbeeld omdat je niet zou weten hoe veilig zo’n voertuig is. Iets dat er al is, heeft zijn relatieve veiligheid bewezen. Bitcoin heeft in zekere zin ‘s werelds rijkste bugbounty om eventuele beveiligingsfouten te onthullen. Dientengevolge heeft Bitcoin zijn beveiliging bewezen met het enige dat het echt kan testen: tijd. Elke andere munt is veel jonger en / of is minder veilig gebleken.
Inderdaad, de twijfelachtige aard van veel van deze “kenmerken” wordt met de tijd duidelijk. Ethereum’s turing-volledigheid maakt het hele platform kwetsbaarder (zie DAO- en Parity-bugs). De slimme contracttaal van Bitcoin, Script, heeft de turing-volledigheid om precies dezelfde reden vermeden. De gebruikelijke reactie van de gecentraliseerde autoriteit van de munt is om dergelijke kwetsbaarheden te repareren met nog meer autoritair gedrag (bailouts, hard forks, enz.). Met andere woorden, het netwerkeffect en de tijd worden gecompliceerd met centralisatie om altcoins nog kwetsbaarder te maken.
Bitcoin heeft het grootste netwerk en dat betekent dat Bitcoin groeit in het nut van het hebben van de meeste gebruikers. Het is een stuk eenvoudiger om accessoires voor een populaire telefoon te krijgen dan bijvoorbeeld een niet-populaire telefoon. Het ecosysteem rond Bitcoin maakt het verkrijgen en houden van Bitcoin veel gemakkelijker dan je altcoin of de ICO van de week.
Decentralisatie
Het andere belangrijkste kenmerk van Bitcoin dat geen andere munt heeft, is decentralisatie. Door gedecentraliseerd bedoel ik dat Bitcoin geen enkel punt van storing of knelpunt heeft. Elke andere munt heeft een oprichter of een bedrijf dat hun munt heeft gemaakt en ze hebben de meeste invloed op de munt. Een hard fork (een achterwaarts onverenigbare verandering) die de gebruiker bijvoorbeeld wordt opgedrongen, is een aanwijzing dat de munt behoorlijk gecentraliseerd is.
Gecentraliseerde munten hebben het “voordeel” dat ze snel dingen kunnen veranderen als reactie op de marktvraag. Centralisatie is zeker een goede zaak voor bedrijven, omdat ze vaak proberen winst te maken door wat goeds of diensten aan hun klanten te bieden. Een gecentraliseerd bedrijf kan beter inspelen op de marktvraag en veranderen wat ze verkopen voor betere winst.
Voor geld is centralisatie echter een slechte zaak. Ten eerste is een van de belangrijkste waardeproposities voor een store-of-value met waarde iets dat niet kwalitatief verandert (ofwel onveranderlijkheid). Een store-of-value vereist dat zijn kwaliteiten hetzelfde blijven of in de loop van de tijd beter worden. Een verandering die zijn kwaliteiten ondermijnt (bijvoorbeeld inflatie van het aanbod, afname van acceptatie, verandering van beveiliging) verandert het nut van geld als een opslag van waarde drastisch.
Ten tweede heeft centralisatie van valuta de neiging om de regels te veranderen, vaak tot een catastrofaal effect. Inderdaad, de economie van de 20e eeuw is het verhaal van centrale banken die de waardeopslag van fiatgeld langzaam verlagen. De gemiddelde fiat-valuta heeft daarom een levensduur van 27 jaar, ondanks de steun van machtige entiteiten zoals regeringen en vrijwel universeel gebruik in een heel land als ruilmiddel. “Functies”, het vermogen om snel te reageren en het gebruik maakt niet zo veel uit voor het voortbestaan van een valuta als schaarste en onveranderlijkheid.
Elke cryptocurrency en ICO anders dan Bitcoin is gecentraliseerd. Voor een ICO is dit duidelijk. De entiteit die de ICO uitgeeft en het token maakt, is de gecentraliseerde partij. Ze hebben de munt uitgegeven en kunnen het gebruik van het token wijzigen, de incentives van de munt wijzigen of extra tokens uitgeven. Ze kunnen ook weigeren bepaalde tokens te accepteren voor hun bestwil of dienst.
Altcoins hebben hetzelfde probleem, maar niet op een voor de hand liggende manier. Meestal is de maker de de facto dictator van de munt en kan hij dezelfde dingen doen als een overheid kan. Belastingen (BTW-belasting, opslagbelasting, enz.), Inflatie, plukken van winnaars en verliezers (DAO, bewijs van X-verandering, enz.) Worden vaak bepaald door de makers. Als houder van een altcoin moet je niet alleen de huidige leider vertrouwen, maar alle toekomstige leiders van de coin om je munten niet te confisqueren, te belasten of op te blazen. Met andere woorden, altcoins en ICO’s zijn niet kwalitatief verschillend van fiat. In altcoin en ICO-land ben je niet soeverein over je eigen munten.
Dit is met name acuut in de grootste “concurrent” van Bitcoin: Ethereum. Met elke maatregel wordt Ethereum centraal geregeld. Ethereum heeft ten minste 5 hard forks gehad waar gebruikers werden gedwongen om te upgraden. Ze hebben slechte beslissingen met de DAO verholpen. Ze praten nu zelfs over een nieuwe opslagbelasting. De gecentraliseerde controle werd vroeg in hun grote premine getoond.
Bitcoin is anders. Een van de grootste dingen die Satoshi deed was verdwijnen. In de begintijd van Bitcoin controleerde Satoshi veel van wat werd ontwikkeld. Door te verdwijnen, hebben we nu een situatie waarin partijen die niet van elkaar houden (gebruikers van verschillende affiliaties) allemaal een stem hebben in de manier waarop het netwerk wordt uitgevoerd. Elke upgrade is vrijwillig (d.w.z. soft forks) en dwingt niemand om iets te doen om zijn Bitcoin te behouden. Met andere woorden, er is geen enkel punt van mislukking. Bitcoin heeft een systeem waarbij, zelfs als een hele groep ontwikkelaars door een bus is geraakt, er meerdere opensource-implementaties zijn die voor elke gebruiker keuzes kunnen blijven bieden. In Bitcoin ben je soeverein over je eigen bitcoins.
Dit is heel goed, want er is geen centrale autoriteit die het nut van je munten kan verminderen. Dat betekent dat Bitcoin feitelijk schaars is (in plaats van theoretisch of tijdelijk schaars), niet kwalitatief zal veranderen zonder ieders toestemming en dus een goede store-of-value is.
Bovenstaande tekst is een vertaling van dit artikel.
