In 2008 werd op een internetforum voor cryptografie een document gepubliceerd met de naam: “Bitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System”. De auteur van dit document noemde zichzelf Satoshi Nakamoto, hoogstwaarschijnlijk een alias voor één of meerdere personen. De timing van publicatie lijkt specifiek gekozen te zijn, want een paar maanden eerder was de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers failliet verklaard en begin de financiële crises. In het online gepubliceerde document wordt een geheel nieuw decentraal betaalnetwerk beschreven waarin transacties mogelijk zijn zonder de noodzaak van een centrale autoriteit.

Cryptocurrency: hoe werkt het?

Om een decentraal waardenetwerk te kunnen laten werken zijn er drie basisbeginselen die aanwezig moeten zijn:

• Een ‘zichtrekening’
• Een balans
• Transacties

Op deze bouwstenen kan een betaalsysteem worden opgezet. Een van de belangrijkste eigenschappen bij betalingen is dat als iemand waarde overboekt, het bij de ontvanger wordt bijgeboekt en bij de verzender afgeboekt. Bij ‘normale’ betaalsystemen, zoals PayPal of internetbankieren zorgt een centrale partij ervoor dat deelnemers niet tweekeer hun geld kunnen uitgeven. Zij houden dus het kasboek bij.

In een cryptocurrency-netwerk, bijvoorbeeld dat van bitcoin, is er geen centrale partij die het kasboek kan of mag bijhouden. Het netwerk zorgt er juist voor dat transacties kunnen plaatsvinden zonder derde partij. Hierdoor dient iedereen in een decentraal netwerk alle gegevens te kunnen inzien en zo onafhankelijk kunnen controleren of er door iemand in het netwerk waarde is overgeboekt.

Het idee van een decentraal netwerk die ervoor zorgt dat er geen derde partijen nodig zijn is niet nieuw. Echter was Satoshi Nakamoto de eerste die liet zien hoe dit mogelijk was met de door hem (of haar) uitgevonden blockchain-technologie.